“Vazgeçen” yada “Vazgeçilen” olmak değil sorun… Vazgeçmek zorunda kalmak insanın canını yakan..
Bedenler ayrılır sadece… Ruhlar hep yanyanadır aslında..
Akşam olunca yatağında onunla yatar,sabah olunca onunla kalkarsın “günaydın sevgilim” diyerek….
İşte böyle bir şeydir Eylül’de ayrılık..
“Sözlerini tekrar tekrar geçiriyorum aklımdan,neydi olup biten anlamaya çalışıyorum”
Radyoda şu an Sezen çalıyor… O kalbimi daha iyi anlıyor galiba
“Kolay olmayacak elbet üzüleceğim… Mutlaka bir iz bırakacak..Dokunup birer birer sevdiğin eşyalara hatta belki ağlayacağım Acı çektiğim doğru ama sen bana bakma .Ne olursa olsun seni unutacağım.Seni sevdiğimi unut, sevişmelerimiz yalan” …..
Ben çok sevmiştim ikimizi… Ya sen ????
Sende sevmiştin biliyorum…
Yarım kalmış yaşanmamış günlerimiz var bizim ..
Anladım ki bir tek senden vazgeçmek kolay değilmiş…
