“JE T’AİME” DESEM

Hani senin hep buralardan bir gidesin varya…

Nasıl bir his bilemiyorum ama,

Hep o günü düşünerek yaşamaya başladım

Çünkü sen benden uzakta, ben senden uzakta…

Tam birbirimizi bulmuşken..

Giderken beni de  götüreceksin yanında  biliyorum.

Ancak ben yine de ;

Düşündüm taşındım karar verdim.

Neden giden sen olasın ki …

Buralar gitsin, sen gitme …

Ne bileyim işte, sanki gitmesi gereken “Buralar”, Suçlu belli…

“Sen” değilsin…

Sen gitme,benimle kal…

birlikte meydan okuyalım buralara

Benimle uyu, benimle uyan, sıkı sıkı sarıl bana sonra gideriz oralara.

Seni kızdıran,küstüren buralardan bende nefret ediyorum.

Senden sonra daha da öfkeli olacağım biliyorum.

Kan davalım olacak “buralar” benim…

Ömrümde çok gitmeler yaşadım , ancak senin gidişin gibi olmadı hiçbiri..

 Sana kızmıyorum, gitmen gerekiyor bunu biliyorum.

Nedenlerini, niçinlerini haklı buluyorum, hatta  şimdi daha çok gitmen

gerekiyor bizim, “BİZ”  olarak kalabilmemiz

için belki de…

Yolunu gözlemek, seni özlemek , bir gün bana

geleceğini düşününce o kadar da

koymuyor aslında  ..

Sende özleyeceksin benim gibi, geleceğin

kavuşacağın günü

bekleyerek yaşayacaksın oralarda …

Yani ben buralarda ne hissediyorsam , sende oralar da bir “BEN” olacaksın.

Ne yapalım payımıza beklemek düştü …

Beraber olabileceğimiz yarınları beklemek belki de bunun adı..

Küçük bir kız çocuğu gibi ağlarım ardından  biliyor musun…

Dedim ya sevgilim,

  Gitmek zorunda mısın sanki, bilmediğim yerlere…!!

Buralardan gitme, buralar gitsin, sen gitme…

Hatta sana  “Je t’aime” desem kalır mısın benimle buralarda… 

Özlem ÜNEY