Bugün anneler günü, aynı zamanda da benim canım takımımın “ŞAMPİYONLUK” günü…
Yani gün bugündür arkadaşlaarrrrr… 🙂
Dün gece nefesler tutuldu saatler öncesinden herkes televizyonların karşısında Fenerbahçe-Galatasaray derbisini izlemek için yerini aldı..
90 yıl gibi süren bir 90 dakika seyrettik.
Hiç birşey düşünmeden, hiçbir duyguya yer vermeden aklımız,gözümüz,beynimiz Şükrü Saraçoğlu’ndaki topun peşindeydi..
Her iki takım taraftarlarıda öldü öldü dirildi.
Ağladık,bağırdık,küfür edenlerimiz oldu.
Ne dert ne tasa tek derdimiz takımımızın şampiyon olmasıydı.
Veeee ” GALATASARAY” tarih yazdı , Kadıköy’de kupayı kaldırdı…
Son düdük sesiyle birlikte şuursuz bir şekilde ne yaptığımı bilmeden tanıdık tanımadık herkese sarıldım, ağladım adeta şoktaydım…
Hayat durdu o an para- pul,aşk -meşk çoluk- çocuk, hastalık-sağlık hiçbirşey yok umurunuzda 🙂
Kazananda aynı durumda..
Cimbomlular zafer sarhoşu, Fenerliler ise ötenazi hakkını kullanma derdinde…!
Yaklaşık 24 saat sonra ne oldu????
Hepimiz gerçek hayata, sorumluluklarımıza, sıkıntılarımıza, hafta başı yapacağımız ödemelere,faturalara geri döndük.
Eminim şu saatlerde hemen hemen herkes başlayacak haftayla ilgili aşılması ve yapılması gerekli işlerin plan programını yapıyor kafasında..
Hayat bize ” Tamam yeter bu kadar rehavet, gerçeğe dön” demeye başlıyor yaptığı hatırlatmalarla.
Bir günlük de olsa Fenerbahçe-Galatasaray derbisiyle yattık kalktık
Herşeyi unuttuk…
Keşke hayatlarımızın tamamı değil ama büyük bir kısmı “Şampiyonluk ” sevinci gibi olsa…
Heyecanlı, mutlu ve net 🙂
Bir daha ki derbiye kadar hayata devam arkadaşlarrrrrr…
Özlem ÜNEY